23/30
Endonezya ve Hollywood korku filmlerinin sorunu, etkisiz ve tahmin edilebilir ani korkutmalara aşırı güvenmeleridir
Chronology
Cenaze levazımatçısı Lela, annesinin gizemli ölümlerinin ardındaki gerçeği ortaya çıkarmak için mücadele ederken, ruhlar tarafından rahatsız edilir ve anlatılmamış sırlarla yüklenir. Ülkenin zengin kültürel geleneğine ve güzel manzaralarına rağmen, atmosferik korku Endonezyalıların asla başaramadığı bir şeydir.
Sanki film yapımcıları hiç korku hayranı değilmiş gibi
Geleneksel kamera açılarının tembelce kullanımı, hayaletler üzerindeki buğday unu kadar hayal kırıklığı yaratıyor. Hikaye açısından, meraklı kadınların dulluk hakkında tartışmasıyla baştan itibaren biraz fazla barizdi.
Her zaman gizem duygusu aşılayan tek heceli, antisosyal bir erkek/kız vardır ve bunu görmekten gerçekten bıktım
Lela’nın cesedi tamamen yardımsız temizlemekle görevlendirilmesi de tipik bir Güneydoğu Asya köyünün gerçekliğini yansıtmıyor: Fardhu kifayah ve gotong-royong’a ne oldu? Tek yeni unsur, kötü ruhların Kuran ayetlerine ve yüksek sesli yas tutanların tezahüratlarına kayıtsız olarak tasvir edilmesidir; Batı korku filmlerinde daha sık görülen bir klişe.
En azından Endonezya korku filmlerinde softcore pornodan uzaklaşıyor
Bunun Malezya gibi yerlerdeki daha muhafazakar izleyiciler arasında bir tartışma yaratacağını düşünüyorum. Ne yazık ki bir hayal kırıklığı daha.
اترك رد